Kənan AYDINOĞLU."Ömrümün kədərli, sevincli günü"
Yoxsa bu səmimiyyət çıxıb getdi aradan,
Nə yaxşı ki, ay Allah, seçdim ağı qaradan.
Səni dayaq bilmişəm mən özümə,Yaradan,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Gərək qadağa qoyum qazanan günahına
Hər zaman sığınmışam Allahın dərgahına,
Çalışdım tuş gəlməyəm özgənin tamahına.
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Qoynunda böyüdüyüm torpaq oldu, daş oldu,
Həsrətdən gözlərimdən axan yenə daş oldu.
Torpaq yenə mənimçün yeni vətəndaş oldu,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Axan şəhidin qanı bu torpağa qarışdı,
Şərin özü xeyirə əl uzadıb barışdı.
Dünənki bir vətəndaş öz dərdini danışdı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Kaman özü oxşadı hər gözəlin qaşına,
Fərhad həsəd apardı Şirinin göz yaşına.
Nələr gəlmədi denən, bu millətin başına,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Bax, vətənin həsrəti yeni bayatı oldu,
Hər igidin həyatı Babək həyatı oldu.
Dərdlərə dözən yenə Koroğlu atı oldu,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Sevinərəm, desələr ünüm çatdı haraya,
Dərdimi eşidəndə yerindən qopdu qaya.
Az qaldı ki, həsrətdən axıb qarışım çaya,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Nəfsimi boğanda ruh xeyir, uğur tapardı,
Fikir mənim duyğumu o dağlara apardı.
Dəli könlmü yerində fəryad, üsyan qopardı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Zaman-zaman bu dünya sevinc verib qəm aldı,
Dərdini yaza-yaza şairi qələm çaldı.
Qızıl qələmim hər an dərdimi yada saldı,
Ömrümün ən kədərli, sevincli günündə də.
Mart 2010.Sumqayıt şəhəri. Sərh yazmaq